Gisteren was het dan weer zover! De kinderen kregen hun eerste rapport van dit schooljaar alweer. Maar hoe gek is het allemaal verlopen tot nu toe, want een ondanks de thuisscholing is het toch allemaal anders. Maar niet minder trots!
Ik moet wel zeggen dat de online lessen echt goed geregeld waren, ze moesten netjes online blijven zodat ze ook echt de lesstof krijgen zoals ze die ook in de klas zouden krijgen. En alles wat ze moesten maken, keken ze ook weer met zijn allen na. Met natuurlijk grapjes en spelletjes tussendoor! En wat deed juf het verschrikkelijk leuk, ik heb daar echt zoveel respect voor. Want ook voor de leerkrachten is het natuurlijk aanpassen, en achter de schermen zoveel regelen voor onze kinderen! Ze verdienen dan echt wel een pluim vind ik. Ik zit soms al met mijn handen in het haar met die drie van ons, laat staan als je 28-30 kinderen onder je hoede hebt!
Maar toen de rapporten thuis kwamen en ik op de bank geduwd werd, groeide echt mijn hart! We hebben natuurlijk niet het aller makkelijkste jaar als gezin gehad, en hielden er wel rekening mee dat we dat in de rapporten terug konden zien… Maar wat zijn ze verschrikkelijk gegroeid! Ze hebben hele mooie rapporten, en daar kwamen die glimlachen op hun gezicht toen ik zei dat ik super-de-luxe trots op ze was en ik wel wist dat ze dit konden! Je zag ze bijna boven me uitgroeien. Want ondanks die goede rapporten, was ik nog trotser op het zien van die 3 monstertjes van me. Die zelf ook heel blij en trots op zichzelf waren. En dat is in onze ogen nog veel belangrijker dan die mooie rapporten.
Zijn jullie ook altijd zo trots op jullie mini’s als je ziet hoe blij ze zijn met iets wat ze zelf bereikt hebben?
